Jedna z najważniejszych postaci w świecie edukacji międzynarodowej w XX w., Hahn urodził się w Niemczech w 1886 r. w rodzinie żydowskiej. Kurt Hahn otrzymał edukację w Niemczech, a później w Oxfordzie zanim I wojna światowa nie zmusiła go do powrotu do Niemiec. Jego wczesne zainteresowanie edukacją jako siłą na rzecz zmiany świata na lepsze wykrystalizowało się poprzez doświadczenie zniszczeń jakie niesie wojna, których był świadkiem. W 1920 r., przy wsparciu Księcia Maksymiliana Badeńskiego - ostatniego kanclerza Cesarstwa Niemieckiego, Hahn założył szkołę Schule Schloss Salem opartą na wartościach poszanowania jednostki, odpowiedzialności za wspólnotę oraz roli jaką w podtrzymaniu obu tych wartości odgrywa proces demokratyczny. W 1933 r. Hahn został wydalony z Niemiec za krytykę nazizmu. Osiadł w Szkocji, gdzie założył szkołę Gordonstoun School opartej na czterech filarach: międzynarodowość, wyzwanie, odpowiedzialność i niesienie pomocy innym.

Hahn odegrał kluczową rolę w powstaniu międzynarodową sieci organizacji Outward Bound, programu edukacyjnego Nagroda Księcia Edynburga (Duke of Edinburgh's Award Scheme) oraz ruchu UWC wraz z założeniem szkoły UWC Atlantic w 1962 r. W 1955 r. Hahn odwiedził Kolegium Obrony NATO w Paryżu, gdzie zainspirowała go współpraca oraz dążenie do wspólnego celu przez żołnierzy, którzy dekadę wcześniej byli dla siebie wrogami podczas II wojny światowej. Jego obserwacje oraz szybko rozwijająca się współpraca z komendantem Lawrancem Darvallem doprowadziły do powstania koncepcji szkoły UWC Atlantic - pierwszej na świecie międzynarodowej, dwuletniej szkoły dla młodzieży w wieku 16-19 lat. Kilka lat później Lord Mountbatten, przewodniczący UWC International w latach 1967-1977, naciskał na rozszerzenie roli UWC poza Europę Zachodnią i Amerykę Północną, tworząc międzynarodowe biuro w Londynie oraz Radę UWC. Tak zrodził się ruch UWC.

Hahn zmarł w 1974 r. w Niemczech. Wpis w brytyjskim „Dictionary of National Biography" opisuje go jako „dyrektora szkół i obywatela ludzkości". Jego spuściznę stanowi żywy do dzisiaj i jakże ważny wkład w rozwój edukacji międzynarodowej.